Και αν νομίζεισ πωσ μπορείσ να γλιτώσεισ
Σε γελάσανε ποντίκι θα πληρώσεισ με δόσεισ
Πάρε γόμα ή blanco φυλακέσ για να σβήσεισ
Και σφουγγάρι με χλωρίνη το wc να γυαλίσεισ
Το κεφάλι ψηλά το κορμί τεντωμένο
Η πατρίδα σε καλεί σε ζήτα αφοσιωμένο
Να ‘χεισ κότσια γερά να τιμάσ με ανδρεία
Όπωσ κάναν οι πρόγονοι πολεμώντασ στην τροία
Κι όταν πιάσουν τα κρύα θα σε τρέξω ποντίκι
Θα σε στείλω στα λοκ να σε φάνε οι λύκοι
Αραλίκι κομμένα τα αστεία μαζί μου
Θα βαράσ προσοχή όταν ακούσ τη φωνή μου
Μπορεί το μάτι σου απλά να γυαλίζει
Πεισμώνω όταν κάποιοσ μου φωνάζει και βρίζει
Πωρώνομαι στ' αλήθεια σαν καλόσ center for
Από ποντικαράσ γίνομαι ι4
Πόσο ακόμα εδώ μόνη μου στο στρώμα αυτό
Πότε θα ‘ρθει η στιγμή δεν έχω άλλη υπομονή
Δεν αντέχω (δεν την παλεύω με τίποτα)
Κοντά μου να μη σ' έχω (μέρεσ μετράω αντίστροφα)
Στην αγκαλιά σου τρέχω (μακριά και πέρα απ' τα σύνορα)
Μακριά σου δεν αντέχω (301 και σήμερα)
Μην ψάχνεισ για βύσμα δε γλιτώνεισ το κλύσμα
Ο στρατόσ ψάχνει άντρεσ να ‘χουν κότσια και πείσμα
Να ‘χουν μπόι δυο μέτρα και ποντίκια πρησμένα
Όχι άλλουσ γιωτάδεσ με τα αυτιά κρεμασμένα
Στρατιώτησ σημαίνει να ‘σαι πάντοτε βράχοσ
Και περήφανοσ κυρίωσ άμα είσαι και βλάχοσ
Να αντέχεισ να κάνεισ θυσίεσ συνεχεία
Και να ‘σαι οπλισμένοσ με μεγάλη ανέχεια
Να μάθεισ να βαράσ προσοχή και να ξέρεισ
Να μην μιλάσ ακόμα κι αν φριχτά υποφέρεισ
Στα βρόμικα τουσ σχέδια καμία αντίρρηση
Στρατόσ απλά μια ακόμα επιχείρηση
Δεν περνάν οι μέρεσ σαν αν κόλλησαν οι δείκτεσ
Δεν αντέχω στη σκοπιά μακριά σου τισ νύχτεσ
Νομίζω απ' τα κουνούπια μ' έχει πιάσει φαγούρα
Μήπωσ φταίει το χακί ή μήπωσ φταίει η καψούρα
Πόσο ακόμα εδώ μόνη μου στο στρώμα αυτό
Πότε θα ‘ρθει η στιγμή δεν έχω άλλη υπομονή
Δεν αντέχω (δεν την παλεύω με τίποτα)
Κοντά μου να μη σ' έχω (μέρεσ μετράω αντίστροφα)
Στην αγκαλιά σου τρέχω (μακριά και πέρα απ' τα σύνορα)
Μακριά σου δεν αντέχω (301 και σήμερα)
Και να τη η στιγμή τησ μεγάλησ αλήθειασ
Εκεί που πάντοτε χρειάζεσαι μια χείρα βοήθειασ
Εκεί που χρειάζεσαι στ' αλήθεια τουσ φίλουσ
Εκεί που συνηθίζεισ να κοιμάσαι με ψύλλουσ
Εκεί που σου μαθαίνουν ν' αγαπάσ την ελλάδα
Εκεί που μεσημέρι πάντα τρωσ φασολάδα
Εκεί που ξενυχτάσ όσο οι άλλοι κοιμούνται
Εκεί που οι χούντεσ συνήθωσ γεννιούνται
Δεν αντέχω (δεν την παλεύω με τίποτα)
Κοντά μου να μη σ' έχω (μέρεσ μετράω αντίστροφα)
Στην αγκαλιά σου τρέχω (μακριά και πέρα απ' τα σύνορα)
Μακριά σου δεν αντέχω (301 και σήμερα)