Ήμουνα δώδεκα χρονών
Γέννημα θρέμμα των καιρών
Ότι είχα σκάσει απ' τ' αυγό
Κι είπα στη μάνα μου θα βγω
Να δω τον κόσμο
Έκλεισα τα δεκαοχτώ
Παράτησα το πατρικό
Φίλουσ δεν είχα να σκεφτώ
Ξεμπέρδεψα με το στρατό
Και πήρα δρόμο
Έβγαλα εισιτήριο μακρύ ταξίδι ξεκινά
Κανείσ δε φεύγει αληθινά αν ότι τον πονά δεν το ξεχάσει
Τρένο η ψυχή μυστήριο δεν κάνει στάση πουθενά
Περνάει απάτητα βουνά ζητώντασ μια γωνιά να ξαποστάσει
Ωσ τα τριάντα είχα βρει
Το βήμα μου μεσ τη ζωή
Ένιωσα λίγη σιγουριά
Μα κάτι μ' έτρωγε βαθιά
Να συνεχίσω
Πέρασα πόλεισ και χωριά
Γνώρισα ανθρώπουσ και θεριά
Γίναν τα χρόνια μου βαριά
Μα δε μου πήγαινε καρδιά
Να κάνω πίσω
Έβγαλα εισιτήριο μακρύ ταξίδι ξεκινά
Κανείσ δε φεύγει αληθινά αν ότι τον πονά δεν το ξεχάσει
Τρένο η ψυχή μυστήριο δεν κάνει στάση πουθενά
Περνάει απάτητα βουνά ζητώντασ μια γωνιά να ξαποστάσει