W poszukiwaniu utraconego dźwięku
Fernando Serrano był młody w Buenos Aires, kiedy słuchał tych rechoczących winyli Tango, które zostały nagrane pięćdziesiąt lat wcześniej. Ukryte skarby, zagubione w czasie. Muzyka o niezrównanej urodzie, docierająca do nas tylko jak zniekształcony, przerywany przekaz radiowy.
Fernando tańczył do tej muzyki i kochał ją. Chciałby cofnąć się w czasie i usłyszeć, jak brzmi to tak energicznie i wyraźnie, jak wtedy. Przez następne dwadzieścia lat tańczył, śpiewał, recytował, szerzył ukochaną muzykę, tę muzykę przeszłości, na świat, podczas gdy w jego sercu narastała tęsknota za utraconym dźwiękiem.
Gdyby tylko można było to odtworzyć… nie zwykłą imitację, ale naprawdę nową muzykę!
Ale jak tworzyć nową muzykę bez odpowiednich wibracji?
Pewnego dnia w końcu poczuł się gotowy. Nie wystarczyło mu już samo wyobrażenie sobie, jak to jest. Podobnie jak archeolog, Serrano szukał w trzewiach czasu starożytnego dźwięku. Zebrał najlepszych argentyńskich muzyków i aranżerów, aby na nowo odkryć dźwięki ukryte w utworach z przeszłości.
Te archeologiczno-muzyczne badania ożywiły dźwięki. Odkrywając na nowo to dziedzictwo tonalne, Serrano wyszedł poza tradycję, zanurzając się w mieszance bezprecedensowych kolorów i muzycznych faktur, które nadają Tango nowe życie. Odmłodzone, innowacyjne Tango naszych czasów.
Dlatego pierwsza płyta Fernando nosi tytuł Brakujące tango „El Tango que Faltaba” ...
www.fernandoserrano.eu
