Οι μέρεσ είναι εφτά
Μα εσύ έχεισ σεβντά
Και τισ μετράσ δεκάξι
Κι ο χρόνοσ που περνά
Τον άνθρωπο γερνά
Μα δεν τον έχει αλλάξει
Οι μοίρεσ είναι τρεισ
Και πριν να γεννηθείσ
Σου γράψανε την τύχη
Τον πόνο σου γιορτή
Το πιο παλιό γιατί
Στο στήθοσ σου να βήχει
Τα θαύματα εφτά
Μα μόνο τα λεφτά
Αν έχεισ είσαι εντάξει
Κι ο χρόνοσ που περνά
Τον κόσμο τον γερνά
Μα δεν τον έχει αλλάξει
Δώδεκα οι θεοί
Μα χάθηκαν κι αυτοί
Ξόφλησαν οι καημένοι
Αφού ό,τι κι αν λεν
Μονάχα το μηδέν
Στη σούμα πάντα βγαίνει