Mε τα σύνεργα θα έρθω τησ ανασκαφήσ
Το κορμάκι μου να σκάψω για να φυτευτείσ
Και θ' αδειάσω σαν ποτήρι μεσ στο στόμα σου
Εγώ είμαι το νεράκι και το χώμα σου
Mαύρο φωσ πάλι ανάβει
Που του έρωτα οι σκλάβοι το γυρεύουνε
Nύχτεσ άγρυπνεσ και πάλι
Πάνω στου φιλιού τη ζάλη με ληστεύουνε
Mε πετάσ ψηλά και πάω σαν χαρταετόσ
Γίνομαι να περπατήσεισ δρόμοσ ανοιχτόσ
Κι ύστερα ξαναγυρνάω απ' την πόρτα σου
Εγώ είμαι το παιχνίδι και η βόλτα σου